Całujcie mnie wszyscy w dupę

„ Wiersz w którym autor grzecznie ale stanowczo uprasza

liczne zastępy ciemnego ludu aby go w dupę pocałowały.”

Absztyfikanci „dojnej zmiany”

I kukizowskie bycze chłopy,

Trzepacze patriotycznej piany

I dupowłazy i jołopy,

Bigoci, dupki, imbecyle

Z wrzaskiem kiboli łysych grupek,

Miernoty, ćwoki i debile,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Wy, Misiewicze nienażarte,

Gosiewsikie, chytre na mamonę,

Co Państwo dla was tyle warte

Ile zostanie nagrabione.

I ty, ministrze od Kultury

Co nam wyklętą pichcisz zupę

Promując świętobliwe bzdury,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.

I ta ex belfer, co dziś w MENie

Szykuje szkole lata smuty

A przy tym szczerzy uzębienie

Jakby ją uwierały buty.

Ty, gruba Krycho niedorżnięta

Co plujesz, bo masz taki tupet

Na czarny marsz i te dziewczęta,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Ty stary capie wyliniały,

Jak katastrofa się zdarzyła

Spieprzałeś stamtąd w strachu cały.

Teraz odwaga ci wróciła.

Drwiąc sobie z majestatu śmierci

Parówki badasz poprzez lupę,

Ty i ci twoi łże-eksperci,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.

I wy, strażnicy jednej teczki

Co zajmujecie się tym głównie,

Aby w zapale mołojeckim

Żywą legendę taplać w gównie.

I wy, księżule, hierarchowie

Co goszcząc dzieci w swej chałupie

Myślicie, że się nikt nie dowie,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.

I ty, co honor dotąd święty

Zredukowałeś do podpisu,

Co zamiast zostać Prezydentem

Jesteś strażnikiem długopisu.

I ty, prezesie na drabinie,

Co Polska teraz twoim łupem,

Chociaż się brzydzę odrobinę,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.

I wy, o których zapomniałem

Lub pominąłem was przez litość

Albo dlatego, że się bałem

Albo, że taka was obfitość.

Ty, ludzie ciemny, już bez cnoty

Gdy Konstytucja będzie trupem

Boś sprzedał ją za pięćset złotych,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.