silayugathile kshethraganitham( Geometry in the Stone Age)

malayalam short story

ശി™ായു-ത്തി™െ ക്ഷേത്ര-ണിതം
*************************************

ചരിത്രത്തി™ും ഫി™ോസഫിയി™ും "രോ ബിരുദാനന്തര ബിരുദം വീതം നേടി, അ™്പം ജേർണ™ിസവും പയറ്റിയതിനു ശേഷം, ജീൻസി™േക്കും മുഷിഞ്ഞ 'രു ജുബ്ബയി™േക്കും സ്വയം ആവാഹിക്കപ്പെട്ട്, അരിസ്റ്റോട്ടി™ിനേയും ത™യി™േറ്റി 'രു -ോൾഡ് ഫ്™േക്കും വ™ിച്ചിരുന്ന പ്രഭാത്തി™ാണ് എന്നും കുളിക്കണമെന്ന ബോധം പമ്പ കടന്നത്. അ™്പം മുഷിഞ്ഞ -ന്ധവും, ബുൾ-ാൻ താടി തടവ™ും, ബീഡി പുകക്ക™ുമടങ്ങിയ, തത്വചിന്തകൻ എന്ന സ്വരൂപത്തി™േക്കുള്ള അധിനിവേശങ്ങളെ വച്ചു പൊറുപ്പിക്കി™്™. കുളിച്ചുവെടിപ്പായി, കൃത്രിമമായ പുഞ്ചിരികളും ഉൽപ്പാദിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കോർപ്പറേറ്റ് കോമരങ്ങളുടെ അടിമകളാകേണ്ടതുണ്ടോ? ജീവിച്ചു പോകാൻ കുറച്ചു നി™വും, കയറിക്കിടക്കുവാനൊരു വീടും, പ്രണയിക്കാൻ, ഷോപ്പൻഹ-റോ ഹെ-™ോ ചെറുതായിട്ടൊന്നു കടിച്ചൊരു പെൺകുട്ടിയുമുണ്ട്, പ്രേയുഷ. പിന്നെയാരെക്കാണിക്കാൻ കുളിക്കണമെന്നായി ചിന്ത.

'രു ഡോക്ടറൽ തീസിസ് എഴുതണമെന്ന മോഹം കുറച്ചു കാ™മായി മനസ്സിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്തു കിടക്കുന്നു.എന്നാ™ിപ്പോൾ മാ-സീനിൽ എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കോളമൊന്ന് മെച്ചപ്പെടുത്തണംകാടിന്റെ മക്കളുടെ അവകാശങ്ങളിൽ കയറിനിന്ന് താണ്ഡവമാടുന്ന ഭൂമാഫിയ, കാടിന്റെ വിളി, ഇതൊക്കെ കണ്ടും കേട്ടും മടുത്തപ്പോൾ എന്നാ™ാവുന്നത് ചെയ്യണമെന്നുവച്ചാണ് "ആധുനികതയുടെ -ാണ്ഡീവം തേടുന്നവർ" എന്നൊരു കോളം തുടങ്ങിയത്.

പശ്ചിമഘട്ടത്തിന്റെ വിരിമാറി™ാകെ പ്രകൃതിയുടെ പച്ചപ്പിനെ വി™പേശുന്ന ക്വാറിയുടമകൾ. അനധികൃത പാറഘനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഫീച്ചറിന് വകുപ്പുകളുണ്ടെന്ന് സുഹൃത്ത് ശരത്ചന്ദ്രൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഉത്സാഹമായി. എന്നാ™തൊക്കെയൊന്ന് കണ്ടുകളയാമെന്നു വച്ചാണ് 'രു ഞായറാഴ്ച ,കാറിൽ ശരത്തുമായി ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചത്.

ന™്™ പച്ചപ്പും ശുദ്ധവായുവും. ന-ര-ർജ്ജനങ്ങളും വിഷപ്പുകയും ദൂരെയകന്നപ്പോൾ ജീവന്റെ പുതു നാമ്പുകൾ നേടിയെന്നൊരു പ്രതീതി. ശരത്തിനു വഴി കൃത്യമായി അറിയാത്തതിനാൽ വിതുരക്കാരനായ പോളേട്ടനേയും കൂടെക്കൂട്ടി.വയ™ോ™കളും നീർത്തടാകങ്ങളും പിന്നിട്ട് കാർ മുന്നോട്ടു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. വയൽക്കൊതി കത്രികകൾ, കൊറ്റികൾ, സ്വന്തം ഇണകളെനോക്കി കണ്ണേറിടുന്ന "™േഞ്ഞാ™ികൾ, മഞ്ഞപ്പാപ്പാത്തികൾ, അടുത്തുവന്നാൽ കുത്തിക്കുട™െടുത്തുകളയും എന്നും പറഞ്ഞ് മൂളിപ്പറക്കുന്ന കാട്ടുകടന്ന™ുകൾ, മറ്റു ചി™ വി™്™ൻമാർ, ശംഖുപുഷ്പങ്ങൾ , കാശിത്തുമ്പകൾ.. ആകെക്കൂടി മനോഹരമായൊരു വർണ്ണപ്രപഞ്ചം.

തിരുവനന്തപുരത്ത്, അ-സ്ത്യാർ കൂടങ്ങളി™ൊക്കെ ആളുകൾ പോകാറുണ്ടെങ്കി™ും ഇന്ദ്രകൂടം അഥവാ ഇന്ദ്രവാടിക എന്നറിയപ്പെടുന്ന -ിരിശൃം-ത്തി™ൊന്നും ആരും പോകാറുമി™്™, "ർക്കാറുമി™്™. പുരാണത്തി™െ ഇന്ദ്രന്റെ പൂന്തോട്ടമായിരുന്നത്രേ അത്.കാടിന്റെ ആത്മാവിനെ വഞ്ചിക്കാത്ത ആദിവാസികൾക്കുമാത്രം സുപരിചിതമാണവിടം. എന്നാൽ എൺപതുകളിൽ നടന്ന -വേഷണങ്ങളിൽ, ശി™ായു-ത്തി™െ മനുഷ്യർ അവിടെ വന്നതിന്റെ തെളിവുകൾ ™ഭിച്ചതോടെ സർക്കാർ സ്ഥ™ം ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങി. പിന്നീട്, അവിടെ നിന്നു ™ഭിച്ച ശേഷിപ്പുകളി™ൊന്നിൽ, ഇന്ത്യയി™േയും ജപ്പാനി™േയും ചരിത്രകാരൻമാർ, ധൂമകേതുവിനെപ്പോ™െ എന്തോ 'ന്ന് വരച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടതോടെ ശി™ായു-ത്തി™െ മനുഷ്യൻ ഈ കൊടുമുടിയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഹാ™ിയുടെ കോമറ്റിനെ വീക്ഷിച്ചിരുന്നിരിക്കാം എന്ന നി-മനത്തി™െത്തി. അതോടെ സ്ഥ™ം ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവ്വേ "ഫ് ഇന്ത്യ ഏറ്റേടുത്ത്, അവിടവിടെ " റെസ്ട്രിക്റ്റഡ് ഏരിയ" എന്ന ബോർഡുകളും തൂക്കി, കി™ോമീറ്റർ നീളമുള്ള ചുറ്റുമതിൽ കെട്ടുകയാണിപ്പോൾ.

" അവിടുപ്പോൾ 'രാൾ ക™്™ുരുട്ടുന്നുണ്ട്" പോളേട്ടൻ പറഞ്ഞു.

"ക™്™ുരുട്ട™ോ? അതെന്തോന്ന്? ആര് ക™്™ുരുട്ടുന്നു?"

"നാറാണത്ത് ഭ്രാന്തനെന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടി™്™േ കഥയി™ൊക്കെ? അതു പോ™ൊക്കെത്തന്നെ".

" ഹ ഹ അതു ക™ക്കി" ശരത്തിനും എനിക്കും ഉത്സാഹമായി.

" ഈ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടി™ും നാറാണത്തുഭ്രാന്തനോ? അതേത് ഭ്രാന്തൻ?"

"ങ്ഹാ! ആർക്കറിയാം. മനുഷ്യനു പ്രാന്തായാ പിടിച്ചാ കിട്ടോ? കോളേജി™െ കണക്ക് മാഷായിരുന്നെന്നാ കേട്ടത്. വയസ്സാം കാ™ത്ത് ക™്™ുരുട്ടുന്നു. ത™ക്ക് വെളിവി™്™ാണ്ടായപ്പോ മക്കള് രണ്ടും കൂടി അടിച്ചിറക്കിയതാണെന്നും പറയ്ണണ്ട്. ആരന്വേഷിക്കാൻ പോണിതൊക്കെ.."

അധികൃതമാണെന്നോ അനധികൃതമാണെന്നോ പറയാൻ കഴിയാത്ത വണ്ണം അവിടവിടെയായി കരിങ്കൽ ഖനനങ്ങൾ. ട്രക്ക് പോകുമ്പോളുണ്ടാകുന്ന പൊടി പട™ം. കാറെവിടെയെങ്കി™ും പാർക്ക് ചെയ്ത്, നിയതമായ വഴികളി™്™ാത്ത വഴികളി™ൂടെ കി™ോമീറ്ററുകളോളം നടക്കണം. പടുവൃക്ഷങ്ങളേയും കാട്ടുവള്ളികളേയും കണ്ടപ്പോൾ, ആത്മാവ് എത്താൻ വെമ്പിയിരുന്നൊരു സ്വച്ഛന്ദസ്ഥ™ത്ത് എത്തിപ്പെട്ടതു പോ™െ.

പക്ഷികളുടെ ചി™പ്പും ശ്രദ്ധിച്ച് അവിടവിടെയായിക്കിടക്കുന്ന ജാതിമ™്™ികളേയും നോക്കിയങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ശരത് പറഞ്ഞു
" ന™്™ മണം. എവിടെയൊക്കെയോ ക™്യാണസ--ന്ധികങ്ങളുണ്ട്"

ഉച്ച തിരിഞ്ഞ് മൂന്നു മണിയെങ്കി™ുമായിക്കാണണം മ™യുടെ താഴ്വാരത്തി™െത്തിയപ്പോൾ. നീർച്ചാ™ുകളിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ പോ™െ '™ിച്ചിറങ്ങുന്ന വെള്ളം, അവിടെ വിശ്രമിച്ച് ചെറിയൊരു തടാകം സൃഷ്ടിച്ച് വീണ്ടും ശാന്തമായൊഴുകി. കുറേ പാറകൾ ചിതറിക്കിടപ്പുണ്ട്.പ™തും ജന്മാന്തരങ്ങളി™ൂടെയൊഴുകിയ ജ™ധാരയിൽ മൃദുത്വവും രൂപവും നേടിയവ. കുറച്ചു മാറി, പനയോ™യൊ മറ്റോ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ 'രു കുടി™ിൽ 'രു വൃദ്ധൻ ഇരിപ്പുണ്ട്. അരികത്തേക്ക് ചെന്നു നോക്കിയപ്പോൾ, മൈക്ക™േഞ്ച™ോയുടെ ചിത്രങ്ങളി™ും മറ്റും കാണുന്നതുപോ™െ 'രു വയോധികൻ. വെളുത്ത താടി, വെളുത്ത ജുബ്ബ, തീഷ്ണമായ കണ്ണുകൾ . വസ്ത്രം മുഷിഞ്ഞ -ന്ധവുമുണ്ട്.

"ഹ™ോ അങ്കിളേ ഇവിടെന്താ? വീടും കുടിയുമൊന്നുമി™്™േ?"
മ-നം മാത്രമാണ് മറുപടി.

കുടി™ാകെ 'ന്നു കണ്ണോടിച്ചു.കുറേ -ണിതശാസ്ത്ര പുസ്തകങ്ങളും ഐൻസ്റ്റൈന്റെ "ഐഡിയാസ് ആൻഡ് 'പിനിയനും". 'രു കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ കൈയ്യക്ഷരത്തിൽ, ആൾജിബ്രാ കുത്തിക്കുറിച്ച കുറേ പേപ്പറുകൾ, കുറേ ക™്™ുകൾ, പിന്നെയൊരു ഉളിയും ചുറ്റികയും.

"എന്തേ™ും കഴിച്ചോ? ഈ ക™്™ുകളി™ൊക്കെ മുകളി™െത്തിക്കുന്നതാണോ പണി?"

വീണ്ടുംനിശബ്ദത.
ഏറെ നേരം ഞങ്ങൾ വൃദ്ധനെ നോക്കി നിന്നു. പിന്നെയദ്ദേഹം ത™യുയർത്തി ചോദിച്ചു,
"എന്താ പേര്?"
"പ്രണവ്"
" പ്രണവ് കുളിക്കാറി™്™™്™േ?"
സ്വന്തം കുടി™ി™െ -ന്ധത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ 'രു -ന്ധം വയോധികൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കണം. ശരത്തും പോളേട്ടനും ചിരിച്ചറുമാദിച്ചു.

"ഉവ്വ™്™ോ. സമയം കിട്ടുമ്പോളൊക്കെ" എന്റെ മറുപടി.

മനോഹരമായ പച്ചപ്പുകൾ ചവുട്ടി മ™കയറുമ്പോൾ ആദിമ മാനവനാണ് വഴികാട്ടുന്നതെന്നും, അവന്റെ കാൽപ്പാടുകളെ പിന്തുടർന്നുള്ള പ്രയാണമാണിതെന്നും മനസ്സിൽ തോന്നിപ്പോയി.

ഇടക്കിടക്ക് കാറ്റു വീശുന്നുണ്ട്. വശ്യവും എന്നാൽ അൽപ്പം ഭയാനകരവുമായ നിശബ്ദത. എത്ര വിചിത്രമാണ് പ്രകൃതിയെന്ന ക™ാകാരി! അതേസമയം സങ്കീർണ്ണവും അനശ്വരവും. മുകളിൽ 'രു പ്രത്യേക രീതിയിൽ ക™്™ുകൾ നിരയായി അടുക്കിവച്ചിരിക്കുന്നു.എന്തോ ജ്യാമിതീയ രൂപങ്ങളുണ്ടാക്കാനാണെന്നു തോന്നും വൃദ്ധന്റെ പണിയാണ്
" എടേ ശരത്തേ.. എന്താണിതിന്റെയൊക്കെ അർത്ഥം? 'രുപിടിയും കിട്ടുന്നി™്™"

"വാക്കുകളി™േക്ക™്™ കർമ്മങ്ങളി™േക്കാണ് ഭ്രാന്ത് വ്യാപരിക്കുന്നതെന്നായിരിക്കും. നീ കൂടുതൽ ചിന്തിച്ചു ബേജാറാവാതെ വാ"

തിരികെയിറങ്ങിയപ്പോഴും വയസ്സൻ, തീഷ്ണമായ കണ്ണുകളോടെ തറയി™േക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് സ്ഥായി ഭാവത്തോടെയിരിപ്പുണ്ട്. യാത്ര പറഞ്ഞ് കൈകാണിച്ചപ്പോൾ ചെറിയൊരു മന്ദഹാസം മുഖത്ത് കണ്ടു. എങ്കി™ും ഉള്ളി™െ വൃണിതഹൃദയം വ്യക്തമായി പ്രതിഫ™ിച്ചു കാണാം.

ചിന്തകൾ കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. സാധാരണക്കാരന്റെ പ്രജ്ഞക്കുമപ്പുറം, അന്യവും അനന്തവുമായൊരു പ്രഹേളികപോ™െ, ശി™ായു-ത്തി™െ മനുഷ്യൻ സൃഷ്ടിച്ച സഞ്ചാരപാതകളിൽ 'രു ഭ്രാന്തൻ ക™്™ുരുട്ടി ജ്യോമിതീയ രൂപങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.എന്താണിതിന്റെയൊക്കെ പൊരുൾ? ക™ുഷിതമായ മനസ്സോടെ കാടിറങ്ങി.

ജനിമൃതികൾക്കുമക™െ, ചരിത്രസംസ്കൃതിയുമായുള്ള ബന്ധത്തെ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആധുനിക മാനവൻ നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കിക്കിടന്നു. വിവേകത്തി™ും ചിന്തയി™ും അനിഷേധ്യമായ ദുർഭരണം നടത്തിക്കൊണ്ട് ഉന്മാദം പടർന്നുകയറിയപ്പോൾ സങ്കീർണ്ണമായൊരു ക™്™ുരുട്ടൽ നടത്തി.

-ണിതശാസ്ത്രത്തിൽ പോസ്റ്റ്ഡോക്ടറേറ്റ് നേടി 'രു ജനതയുടെ അജ്ഞതയകറ്റിയ മാധവമേനോന് വാർദ്ധക്യത്തിൽ ഏകാന്തതയും വിസ്മൃതിയും കൂട്ടായി വന്നപ്പോൾ നാട്ടുകാർ പറഞ്ഞു,
"മാധവൻ മാഷിന് നട്ടപ്രാന്ത്!!".

മകളോടൊത്ത് താമസിച്ചിരുന്നപ്പോൾ, ശാന്തമായ രാത്രികളിൽ അദ്ദേഹം മണിക്കൂറുകളോളം 'റ്റക്കിരുന്നു. താരങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.. ചി™സമയങ്ങളിൽ ആരോടെന്നി™്™ാതെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. മകളും, ഭർത്താവും കുട്ടികളുമടങ്ങിയ സന്തുഷ്ട കുടുംബത്തിന്റെ നിറ സാന്നിധ്യത്തിൽ മാഷ്, ഏകാന്തതയാ-്രഹിച്ച് നി™ാവളിച്ചത്തിൽ ഉ™ാത്തി. പ്രഭാതങ്ങളി™െ ഹിമകണങ്ങളെ വെളുത്ത താടിയിൽ വഹിച്ചുകൊണ്ടെവിടെയൊക്കെയോ സഞ്ചരിച്ചു. ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വെയി™ിനെ വക വയ്ക്കാതെയ™ഞ്ഞു. ചി™പ്പോൾ തിരമാ™കളോട് സംസാരിക്കാനെന്നവണ്ണം കട™ിന്റെ അ-ാധതയി™േക്കിറങ്ങിച്ചെ™്™ുവാനാ-്രഹിച്ചു. പ™പ്പോഴും പഴയ ശിഷ്യൻമാരാൽ രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. പ™രേയും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പ™രേയും തിരിച്ചറിഞ്ഞി™്™.

ഇത്രയുമായപ്പോൾ മരുമകൻ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു,
"ശ്യാമ.. ഇറ്റ് ഈസ് ടൂ മച്ച്! എനിക്കീ നാട്ടി™™്പം നി™യും വി™യുമൊക്കെയുണ്ട്. ഇങ്ങനെയായാൽ പറ്റി™്™ . ചികിത്സിക്കാമെന്ന് ഞാൻ പ™വെട്ടം പറഞ്ഞു. ഇനി നീ തന്നെ തീരുമാനിക്ക്"

അപ്പൂപ്പനെ കണ്ടപ്പോൾ ചെറുമക്കൾ, ഇങ്ങനെയൊരാളുടെ സാന്നിധ്യം തങ്ങളനുഭവിക്കുന്നി™്™ എന്ന മട്ടിൽ മൊബൈ™ിൽ പരതി നടന്നു.
" എത്രയോ ന™്™പേർ പെട്ടന്നങ്ങ് പോകുന്നു" എന്ന അടക്കം പറച്ചി™ും പരിഹാസച്ചിരികളുമുയർന്നു കേട്ടു. കേവ™ം നുള്ള™ും ചൊ™്™™ിൽ നിന്നും വികൃതമായ പൊട്ടിച്ചിരികളി™േക്കും ക്രൂരമായ ദൃഷ്ടിഭാവത്തി™േക്കും കാര്യങ്ങൾ നീങ്ങിയപ്പോൾ, മാധവൻ മാഷ് ഉന്മാദം പിടിപെട്ട തന്റെ ഏകാന്തചിന്തകളി™േക്ക് 'തുങ്ങിക്കൂടി നിന്ദയുടേയും അവ-ണനയുടേയും ശരശയ്യയിൽ കിടന്നു. മരുമകന്റെ വാക്കുകൾ പരിധികൾ ™ംഘിച്ച് വിസ്ഫോടനമായിമാറി,
" കൊണ്ടുപോയി മറയത്ത് കള..പാഴ് വസ്തുക്കൾ.. പാഴ് ജന്മങ്ങൾ"

പാഴ്വസ്തുക്കളുമായി സമരഞ്ജസപ്പെട്ട്, പഴഞ്ചന്റെ ആത്മാവും പേറിയാണ് മാധവൻ മാഷ് നാ™ു ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ ജീവിതമൊരുക്കിയത്. ജ്യോമിതീയ രൂപങ്ങൾ ആനന്ദം പകർന്നു.

ന™്™കാ™ത്ത്, സുഹൃത്തുക്കൾക്കും ബന്ധുക്കൾക്കും അത്ഭുതവും അസൂയവഹവുമായിട്ടാണ്, 'രു -ൃഹസ്ഥാശ്രമിയുടെ ജീവിതം അദ്ദേഹം നയിച്ചത്. 'ഇങ്ങനെ ചെയ്തി™്™', 'അങ്ങനെ ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നി™്™', ' അതെ™്™ാം ചെയ്തുകളഞ്ഞു' അ™്™െങ്കിൽ ' അതു തെറ്റായിപ്പോയി', ' പണവും മഹിമയും വന്നപ്പോൾ ബന്ധുക്കളോട് നിസ്സഹരണ സ്വഭാവം വച്ചു പു™ർത്തി', 'വിഭാര്യനായപ്പോൾ മൃ-തൃഷ്ണയോടെ സ്ത്രീ™മ്പടനായി നായാടി', 'മക്കളെ ശരിയാവണ്ണം വളർത്തിയി™്™' , 'സ്വാർത്ഥതയോടെ തനിക്ക് വേണ്ടി വിൽപ്പത്രത്തിൽ 'രു തുണ്ട് ഭൂമി മാറ്റിയിട്ടു', വിൽപ്പത്രം 'പ്പിടാൻ നിസ്സം-ത കാട്ടി. ''പ്പിടുമ്പോൾ ക്രൂരമായൊരു നോട്ടമയച്ചു' എന്നൊന്നും സ്വജ്ജനങ്ങൾക്ക് പറയാനിടനൽകാതെ സത്യസന്ധനായൊരു അച്ഛന്റെ വേഷമാണദ്ദേഹം ധരിച്ചത്.

'രമ്മയുടെ കടമയും ഏറ്റെടുത്ത്, സ്നേഹ വാത്സ™്യത്തോടെ കുട്ടികളെ പോറ്റിവളർത്തി. മക്കളുടെ ബാ™്യത്തെ പഞ്ചതന്ത്ര കഥകളും ഷേക്സ്പിയർ കഥകളും കൊണ്ട് സുരഭി™മാക്കി. കാറ്റാടിയന്ത്രങ്ങൾക്കെതിരെ ഡോൺ ക്വിക്സോട്ടിനെപ്പോ™െ അഭിനയിച്ചു രസിപ്പിച്ചു. മധുരപ്പതിനേഴി™െത്തി, മകൾ നുണക്കുഴികളുമായി പ്രണയത്തിന്റെ ചാമരം വീശി നിന്നപ്പോൾ സ്നേഹത്തോടെ, ന™്™ത് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് പഠിപ്പിച്ചു. പിൽക്കാ™ത്ത് മകൾ ഇഷ്ടമുള്ളയാളെത്തന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തപ്പോൾ ഭാവുകങ്ങൾ നേർന്നു. മകനേയും പഠിപ്പിച്ചു സുതാര്യമായൊരു ജീവിത ന-ക തുഴയാൻ പ്രാപ്തനാക്കി. സ്വന്തമായ തീരുമാനങ്ങളിൽ ഉറച്ചു നിൽക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും ഉപദേശിച്ചു.
കാ™ം കടന്നുപോയപ്പോൾ മകനും മരുമകളും 'രേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു,
"കിഴവൻ ത™ക്കസുഖം വരുന്നതിനു മുൻപേ വിൽപ്പത്രം 'പ്പിട്ടത് നന്നായി"

'രു സന്ദർഭത്തിൽ മകളും പറഞ്ഞു,
" എവിടെയെങ്കി™ും പോയിത്തൊ™ഞ്ഞൂടേ!!"

പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ കുറച്ചു പുസ്തകങ്ങ™്™ാതെ വേറൊന്നും എടുക്കാനുണ്ടായിരുന്നി™്™.. അദ്ദേഹം പ്രകൃതിയേയും ജ്യോമിതീയ രൂപങ്ങളേയും സ്നേഹിച്ചു. എന്നാൽ മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള മനസ്സും നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നി™്™. അങ്ങനെയാണ് മാധവൻ മാഷ് ശി™ായു-മനുഷ്യന്റെ സഞ്ചാരപാതകൾ തേടിയതും 'രു നാൾ ക™്™ുരുട്ടാനാരംഭിച്ചതും.

മനുഷ്യന്റെ സങ്കീർണ്ണമായ അനുഭവത™മാണിത്. അതേസമയം വ്യത്യസ്തവും.ക™്™ുരുട്ടിക്കയറ്റി തഴേക്കിട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് നാറാണത്ത് ഭ്രാന്തൻ പൂർണ്ണമാകുന്നത്. ഇവിടെ അത്തരത്തി™ൊരു പ്രക്രിയയി™്™. ക™്™ുകൾ സ്വരുക്കൂട്ടപ്പെടുകയും 'രു ജ്യോമിതീയ രൂപത്തിന്റെ ഭാ-മായി ഭാവപ്പകർച്ച അനുഭവിക്കയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതേസമയം അതിനേക്കാൾ ചിന്തയെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കുന്ന എന്തോ 'ന്നി™്™േ? വ്യത്യസ്തമായ വഴികളി™ൂടെ ക™്™ുരുട്ടി, ചി™പ്പോൾ പെരുന്തച്ചനായി ഉളികൊണ്ട് ക™്™ുകളെ പാകപ്പെടുത്തി, 'രു പാണനാരുടെ വേഷമണിഞ്ഞുകൊണ്ട് ക™്™ുകളിൽ ഉന്മാദത്തിന്റെ തുടികൊട്ടി, പാക്കനാരി™ൂടെയും ഉപ്പുകൂറ്റനി™ൂടെയും ചാത്തനി™ൂടെയും കടന്നുപോയി അ-്നിഹോത്രിയുടെ ആതമീയഭാവങ്ങളെ കൈവരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള സങ്കീർണ്ണമായൊരു ക™്™ുരുട്ട™™്™െയിതെന്ന് പ™പ്പോഴും ആ™ോചിക്കാറുണ്ട്.

ഇന്ദ്രകൂടത്ത് ധാരാളം കുരങ്ങൻമാരുണ്ട്. അതി™ൊരു കുരങ്ങൻ പതിവായി വന്ന് ക™്™ുരുട്ടുന്നത് നോക്കിയിരിക്കും. ചി™പ്പോളത് മ™മുകളിൽ ചെന്ന് കൂട്ടിവച്ച ക™്™ുകളി™ൊന്നിൽ കയറി മാഷിനേയും കാത്തിരിക്കും. കുടി™ിൽ, പതിവയി രാവി™െയെത്തുന്ന നാണു എന്ന് പേരിട്ടൊരു കാക്കയുമുണ്ട്. കഴിക്കുന്നതി™ൊരു പങ്ക് കാക്കക്കും കൊടുക്കും മാഷ്.

പറഞ്ഞുപോയത് തെറ്റ്. "അച്ഛൻ മാപ്പാക്കണം.മരുന്നു കഴിക്കണം.എന്റെ കൂടെ വരണം". ഇക്കണ്ട ദൂരമെ™്™ാം കടന്ന് എന്നും ആഹാരവും കൊണ്ട് വരുമ്പോൾ മകൾ ശ്യാമ പറയും.

"നിന്നോടെനിക്കെന്ത് ദേഷ്യം. ഞാൻ സമാധാനത്തെടെയിവിടെ കഴിഞ്ഞോട്ടെ" എന്നാണ് അച്ഛന്റെ മറുടി.

ജീവിതത്തിൽ, 'രു കിം-് ™ിയറിന്റെ ഭാ-മഭിനയിച്ചുകളയാമെന്ന് മാധവൻ മാഷിനോ കോർഡീ™ിയായുടെ കുപ്പായമിടാമെന്ന് ശ്യാമേച്ചിക്കോ ഉദ്ദേശ്യമി™്™. കടമയും,:ബന്ധങ്ങളും, ഉന്മാദവും , ചരിത്രവും, പ്രപഞ്ചവുമെ™്™ാം കൂടിക്ക™ർന്ന വൈകാരികമായൊരവസ്ഥയാണ്.

''രു ക™്™ുരുട്ട™ിൽ എന്തിരികാകുന്നു! ആ മനുഷ്യൻ ക™്™ുരുട്ടിക്കോട്ടെ'
പ്രാദേശിക ഭരണകൂടവും സർക്കാറും കണ്ടി™്™െന്ന് നടിച്ചു. മാത്രവുമ™്™ നിയമസഭയിൽ ചി™ർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യൻമാരുമാണ്. മറ്റൊരു ശിഷ്യനായ ആർക്കിടെക്ചർ പ്രതാപേട്ടനാണ് ചുറ്റുമതി™ിന്റെ കരാറെടുത്തിരിക്കുന്നത്. ശിഷ്യന്റെ ക്ഷണവും തിരസ്കരിച്ച് ക™്™ുരട്ട™ും ജ്യോമട്രിയും ഉന്മാദവുമായി കഴിഞ്ഞുകൂടാനാണ് അദ്ദേഹം ആ-്രഹിച്ചത്.

വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ, ഭൂമാഫിയ കാട്ടിനുള്ളി™േക്ക് ആട്ടിയോടിച്ച 'രു കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് 'രച്ഛനും മകനും കുടി™ിൽ സഹായത്തിനെത്തും. സ്വരൂപ് എന്ന മകൻ വിതുരയിൽ സർക്കാർ സ്കൂളിൽ പഠിക്കുകയാണ്. കിട്ടുവെന്ന് വിളിക്കും. കുട്ടിയുടെ -ണിതശാസ്ത്രത്തി™െ അസാമാന്യ കഴിവുകൾ മനസ്സി™ാക്കിയ മാഷ് അവനെ പഠിപ്പിക്കും. പയ്യൻ ആൾജിബ്രാ കുത്തിക്കുറിച്ച കട™ാസുകൾ കുടി™ിൽ നിരന്നു കിടന്നു.

അങ്ങനെ 'രു മാനവൻ അറിവു പകർന്നു നൽകി, മനസ്സ് അസ്ഥിരമാകുകയും ഉന്മാദകണങ്ങൾ പെയ്തിറങ്ങുകയും ചെയ്തപ്പോൾ ഭ്രാന്തനായി ക™്™ുരുട്ടി ചരിത്രത്തി™െ മാനവരാശിയുടെ തുടിപ്പുകൾ തേടി. മറുവശത്ത്, പറഞ്ഞു പോയ വാക്കുകൾ ഏറ്റുപറയുന്ന മകളുടെ വൈകാരികത. കാ™ത്തിന്റെ പോക്കിൽ മനുഷ്യൻ കെട്ടിയാടേണ്ട കോ™ങ്ങളെന്തൊക്കെ? ഏതെ™്™ാം വേഷപ്പകർച്ചകൾ നേരിടണം? ഏതെ™്™ാം അനുഭവത™ങ്ങളിൽ അവൻ എത്തിപ്പെടണം? പ്രണയം, അനുരഞ്ജനങ്ങൾ, മുറിപ്പെടുത്ത™ുകൾ, കൊള്ളിവാക്കുകൾ, ബന്ധനങ്ങൾ, 'റ്റപ്പടൽ, ഉന്മാദം, പിന്നെ മൃത്യുവി™േക്കുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് അങ്ങനെയങ്ങനെ... ജീവിതം വികൃതമായ ചി™ വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങളാൽ മെനഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു എന്നുള്ള സ്ഥായി ചിന്ത മനസ്സിൽ കിടക്കുന്നു.

ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞു കേട്ടപ്പോൾ പ്രേയുഷക്കു ക-തുകം. ഇന്ദ്രവാടികയും മാഷിനേയുമൊക്കെ കാണണമെന്നവൾക്കും തോന്നി ആ-്രഹം. മേൽപ്പറഞ്ഞ രീതിയിൽ മെനഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ജീവിത ചക്രത്തിൽ നിന്ന് വ്യതിരിക്തമ™്™™്™ോ അവളും.

" ഹ ഹ നീ വിചാരിക്കുന്നതു പോ™െ ക™്™ു ചുമക്ക™ോ ചുമട്ടു തൊഴി™ാളി യൂണിയനൊ 'ന്നുമ™്™ പ്രീഷു ഇത്. സങ്കീർണ്ണമായൊരു ക™്™ുരുട്ട™ാണിതെന്ന് പറഞ്ഞൂ™ോ ഞാൻ.. വരുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം. സോക്സിൽ കുളയട്ട കയറാതെ സൂക്ഷിച്ചോ. രക്തം നിൽക്കി™്™" പ്രേയുഷയേയും കൂട്ടി മ™കയറുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ചെവിയിൽ ചൂളം കുത്തുന്ന കാറ്റൊഴിച്ചാൽ ആകപ്പാടെയൊരു നിശബ്ദത, വിജനത, വന്യത, വശ്യത..ഇടക്കിടക്ക് വരുന്ന കടുത്ത മൂടൽ മഞ്ഞ്. ഏതോ സ്വപ്ന™ോകത്തെത്തിയ തോന്ന™ാണ് പ്രേയുഷക്ക്.

🎶 ക്യോം നയേ ™-രേഹേം ഹേ യേ ധർതി --ൻ
മേം നെ പൂഛാ തൊ ബോ™ി യേ പ-™ി പവൻ🎶
പ്രേയുഷ 'രു മൂളിപ്പാട്ടും പാടി മന്ദാരപ്പൂക്കളേയും നോക്കിയങ്ങനെ നടന്നപ്പോഴാണവൾക്ക് പെട്ടെന്ന് പ്രണയം മുട്ടിയത്.
🎶പ്യാർ ഹുവാ ചുപ് കെയ്സേ..യേ ക്യാ ഹുവാ ചുപ് കെയ്സേ🎶

എനിക്കറിയാം. സ്നേഹംകൂടുമ്പോൾ മുഖാമുഖം വന്നവളെന്റെ കണ്ണുകൾ തേടിയ™യും. തന്റെ ഇന്ദ്രനീ™ക്കണ്ണുകൾ കൊണ്ടെന്റെ അകത്തളങ്ങളി™േക്കാഴ്ന്നിറങ്ങണമവൾക്ക്. പിന്നെയെന്റെ ചുണ്ടുകളെ ആസ്വദിക്കണം. ചുംബനമൊരു ക™യാണെന്ന കാഴ്ചപ്പാടാണ് പ്രേയുഷക്കെന്നും. ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളുകളിൽ ഷാ™ോമി™െ ആയിരം റോസാ പുഷ്പങ്ങളൊരുമിച്ചു വിരിയും. ആ മിഴികളെന്നോട് ചോദിക്കും, ' ഹൃദയങ്ങൾ തൊട്ടുരുമ്മി, നമുക്കൊരുമിച്ച്, ™െബനോന്റെ താഴ്വാരങ്ങളി™േക്ക് പ്രണയം തേടിപ്പോയാ™െന്ത്?' എന്നിട്ടവൾ ചി™പ്പോൾ കാര്യങ്ങൾ വളച്ചൊടിച്ച് പാടും,
🎶 ആത്മാവിൽ മുട്ടിവിളിച്ചതു പോ™െ
സ്നേഹാദുരമായ് തൊട്ടുരിയാടിയപോ™െ🎶

വള്ളികൾക്കിടയിൽ നിന്ന് മതിയാവോളം ചുംബിച്ചിട്ട് വരുമ്പോൾ പെരുമഴ.
" പ്രീഷു ദേ നോക്ക്...നീ™ക്കുറിഞ്ഞി. ഇവിടെ നീ™ക്കുറിഞ്ഞിയുണ്ടാകുമെന്ന് സ്വപ്നേപി വിരാച്ചി™്™"

"ങ്ഹും ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു"

" എന്നിട്ട് നീ പറയാത്തതെന്ത്? ആ മരത്തിന് ചുവട്ടിൽ നിന്നോ. മഴ തോർന്നിട്ട് പോകാം" ഞാൻ പറഞ്ഞു.

"നിൽക്കാനോ. ഇവിടിപ്പോ മഴ നനഞ്ഞെന്നും പറഞ്ഞെന്ത്? ഞാനും നീയും മാത്ര™്™േയുള്ളു... വാ നടക്കാം"

"നിന്റെ കാര്യമ™്™ പറഞ്ഞത്. എനിക്ക് ജ™ദോഷം പിടിക്കും. അമ്മയെങ്ങാനും വഴക്കു പറയാനും മതി"

"നടക്കെടാങ്ങോട്ട്!! വ്ന്റെ 'രു ജ™ദോഷം! ബോബ് മാർ™ിയുടെ മുടീം കൊണ്ട് നടക്കുന്നു! വെട്ടാൻ പറഞ്ഞാ കേൾക്കി™്™. 'രു ദിവസം ഞാൻ തീയിടും പറഞ്ഞേക്കാം. ങ്ഹാ നടക്ക്.. എന്റെ കൈയ്യേ™ും പിടിച്ചോ. ഈ മഞ്ഞത്ത് എനിക്ക് ചി™പ്പോ വഴി തെറ്റും"

പെണ്ണിന്റെയൊരു ദേഷ്യം. പ്രേയുഷയുടെ കൈയും പിടിച്ചു നടന്നു. മുന്നി™െന്താണെന്ന് കാണാൻ പറ്റാത്തവിധം മൂടൽ മഞ്ഞ്. ഞങ്ങളുടെ ജീൻസും ടീഷർട്ടുമെ™്™ാം നനഞ്ഞ് കുതിർന്നു.

" പ്രീഷൂ ഞാൻ നിന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടി™്™™്™ോ പിന്നെ നീ പ™്™ുകടിക്കണതെന്തിന്?"

ആര് പ™്™ുകടിച്ചുവെന്ന്? തണുപ്പത്ത് പ™്™ുകൾ കൂട്ടിയിടിക്കുന്നതിന്. സി-ററ്റ് ഏതെങ്കി™ും കൈയി™ുണ്ടെങ്കി™െട്. രണ്ട് പഫെടുക്കാം"

"ഉണ്ടായിട്ടും കാര്യമൊന്നുമി™്™. നമ്മളിപ്പോൾ ശി™ായു-ത്തി™െ മനുഷ്യരാണ്. തീയുണ്ടാക്കാൻ ക™്™ുരക്കണം. നീ നടക്കാൻ നോക്ക്"

മൂടൽ മഞ്ഞ് മാറിയപ്പോൾ ദൂരെ മാഷ് ക™്™ുരുട്ടുന്നുണ്ട്. കൂടെ ശ്യാമേച്ചിയുമുണ്ട്.

" ഏതാ ആ സ്ത്രീ?" പ്രേയുഷ ചോദിച്ചു.

"ശ്യമേച്ചി. മകളാണ്"

" അവരും ക™്™ുരുട്ടുമോ?"

" ഹ ഹ ബന്ധങ്ങൾ കെട്ടു പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്നൊരു പ്രക്രിയയാണ് പ്രീഷൂ ഇത്. അച്ഛന്റെ വാശിക്കു മുന്നിൽ തോറ്റുകൊടുത്തേ മതിയാവ്വൂ™ോ. കടമ നിർവ്വഹിക്കണ്ടേ? ക™്™ുരുട്ടാൻ സഹായിച്ച™്™േ പറ്റൂ. ആഹാരം. ഫ്™ാസ്കിൽ ചായ, മരുന്ന് ഇവയൊക്കെ കൊണ്ടാണ് ശ്യമേച്ചിയുടെ വരവ്"

മഴയൊന്നും വകവയ്ക്കാതെ മാഷ് ക™്™ുരുട്ടുകയാണ്. ഞങ്ങൾ നടന്നടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

" പ്രണവിനെ കണ്ടി™്™™്™ോന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു അച്ഛൻ" ശ്യമേച്ചി പറഞ്ഞു.

"എങ്ങനെയുണ്ടങ്കിളെ മഴ?"

"ന™്™ മഴ. ഇഷ്ടായി. പ്രണവൊന്നു കുളിച്ചുകാണണമെന്നെനിക്ക് വ™ിയ ആ-്രഹമായിരുന്നു"
പ്രേയുഷ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

" ഇതാണോ ഫിയാൻസേ?" ശ്യാമേച്ചി ചോദിച്ചു.

"അതെ"

" സുന്ദരിയാണ™്™ോ. നീ™ക്കണ്ണുകൾ. പ്രതാപിന്റെ വിവാഹവാർഷികം. ഭാര്യ രാവി™െ കുറച്ച് പാൽപ്പായസംകൊടുത്തയച്ചു. ഇതാ അവൾക്ക് കൊട്"

മാഷ് വീണ്ടും ക™്™ുരുട്ട™ിൽ വ്യാപൃതനായി. മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായഹസ്തങ്ങളെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള പ്രയത്നമാണിത്.

മഴ പൂർണ്ണമായും നി™ച്ചപ്പോൾ നേരമിരുട്ടിയിരുന്നു. എന്റൊടൊപ്പമാണെന്ന് പ്രേയുഷ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ അന്നു രാത്രി മാഷിനോടും ശ്യമേച്ചിയോടും തങ്ങാൻ ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു. ഞങ്ങളുണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ കിട്ടുവും അയ്യപ്പൻ ചേട്ടനും കൂടി തിരികെച്ചെന്ന് തീകൂട്ടാൻ വിറകും രാത്രിയി™ത്തേക്ക് കപ്പയും മീൻപൊള്ളിച്ചതുമായി വന്നു. മാഷിന് കഞ്ഞിയും. ജീവിതത്തി™െ ഏറ്റവും ശാന്തവും അതേസമയം പ്രഷുബ്ധവുമായൊരു രാത്രിയായിട്ടാണ് പ്രേയുഷ പിന്നീട് അതിനെക്കുറിച്ച് ഡയറിയിൽ കുറിച്ചത്.

തീ കാഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, അദ്ദേഹം വ്യ-്രതയാർന്ന മനസ്സോടെ 'രാത്മീയാചാര്യനെപ്പോ™െ ഞങ്ങളോട് സംസാരിച്ചു. മനുഷ്യൻ സത്യ™ോട്ട് അടുക്കുകയും പിന്നീടകന്നുപോകുന്നതിനെക്കുറിച്ചും, ജന്മം തന്ന് പോറ്റിവളർത്തിയ മാതാപിതാക്കൾക്കും അറിവു തന്ന -ുരുവിനുമപ്പുറം ഹൃദയക്ഷതങ്ങളെ തണുപ്പിക്കാൻ പ്രാപ്തമായ കാ™ത്തിന്റെ മഹാപ്രയാണത്തിനു നന്ദി പറയുന്നതിനെപ്പറ്റിയൊക്കെ അദ്ദേഹത്തിന് ഏറെ പറയാനുണ്ടായിരുന്നു.

മനുഷ്യൻ എന്നത് നാൽപ്പത് ശതമാനം സുതാര്യവും മുപ്പത് ശതമാനം വിചിത്രവും മുപ്പത് ശതമാനം അജ്ഞാതവുമായിട്ടാണ് തോന്നുന്നത്. അവൻ സത്യത്തേയും സത്തയേയും പറ്റി ചിന്താധീനനായി വ്യാകു™പ്പെട്ടിട്ട് സത്യത്തെ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ "ടിയൊളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സത്യദർശനവും സത്യത്തെ അന്വേഷിക്ക™ും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ രണ്ട് കാര്യങ്ങളാണ്, ആത്യന്തികമായി അവ 'ന്നി™േക്കാണ് നയിക്കുന്അംതെങ്കി™ും. 'രു മാത്തമറ്റീഷ്യൻ സത്യത്തെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു തത്വചിന്തകനാവട്ടെ സത്യത്തെ ദർശിക്കുന്നു. മനുഷ്യൻ നിഷ്ക്രിയരാവുമ്പോൾ അവനി™േക്ക് ഉന്മാദം പടരുന്നു. ഉന്മാദിയുടെ ™ോകം മനുഷ്യന് അജ്ഞാതമാണ്. അവനതിനെ നിന്ദിക്കുന്നു. ഉന്മാദം സത്യമാണെങ്കിൽ മനുഷ്യൻ കരുത™ോടെ അതിൽ നിന്ന് അകന്നു നിൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ക™്™ുരുട്ടൽ 'രു പൊരുൾ തേട™ാണ്.

" കുഞ്ഞുങ്ങളേ ഞാൻ ക™്™ുരുട്ടാതിരിക്കുന്ന സമയത്ത് വെറുമൊരു പാഴ്വസ്തുവാണ്. കാ™ത്തിന്റെ മഹത്തായ പ്രയാണത്തോട് അഭേദ്യമായൊരു ബന്ധവും ഉടമ്പടിയും സ്ഥാപിക്കുവിൻ" അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

" എടേ കിട്ടുവേ! നീ കടിച്ചാ പൊട്ടാത്ത സ്പെക്ട്സ് തിയറമോ മറ്റോ സ്വന്തമായി പ്രൂവ് ചെയ്തൂന്ന് അങ്കിൾ പറഞ്ഞു. അടിപൊളി. അയ്യപ്പാണ്ണാ നിങ്ങൾ ചെറുക്കനെ പഠിപ്പിക്കണം കേട്ടാ... ഇവൻ ഭാവിയിൽ പൊളിക്കും"
കപ്പയും മീനും കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

" എവൻ പഠിക്കോങ്കി™് ഏതറ്റംവരേം പഠിപ്പിക്കാൻ മ്മള് തയ്യാറ് തന്ന"

കിട്ടു നാണത്തോടെ ആകാശത്തോട്ട് നോക്കിയിരുന്നു. ആകാശമാകെ കണ്ണുചിമ്മുന്ന താരങ്ങൾ. ഇത്രയുമധികം നക്ഷത്രങ്ങൾ വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിയുന്നൊരു രാത്രി ജീവിതത്തി™ാദ്യമാണ്. മാന്ത്രികമായൊരു രഹസ്യഭാവത്തോടെ ആകാശ-ം- മനുഷ്ന്റെ ചെയ്തികൾക്ക് സാക്ഷിയായി അനന്തമായിക്കിടന്നു, അവളുടെ നി-ൂഢമായ വെള്ളഛായയെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കാണത്തക്കവിധം പ്രദർശിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്.

നേരമേറെയായപ്പോൾ മാഷ് വളരെയസ്വസ്ഥനായി കാണപ്പെട്ടു. കുറേ നേരം നിശബ്ദനായി നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കിയിരുന്നു. പിന്നെയെന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളെയൊന്നും തിരിച്ചറിയുന്നി™്™ എന്ന ഭാവത്തിൽ എ™്™ാവരെയും മാറി മാറി നോക്കി.ശ്യാമേച്ചിക്ക് ഭയമായി.
"അച്ഛാ ഈ മരുന്നു കഴിക്കണം. വരൂ നമുക്കു വീട്ടിൽ പോകാം" ശ്യമേച്ചി നിർബന്ധിച്ചു.

"തൊട്ടുപോകരുതെന്നെ ! മരുന്ന് നിന്നെതാ™ികെട്ടിയവനാണവശ്യം. എനിക്ക് മ™മുകളി™െത്തണം. രാമു കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും. അദ്ദേഹം കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥനാകുകയും ഇടക്കിടക്ക് ഹൂ ഹൂ എന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രേയുഷയും കിട്ടുവും പേടിച്ചെന്നോട് ചേർന്നിരുന്നു.
മാഷ് എന്തൊക്കെയോ പാടുകയും പറയുകയും ചെയ്തു.

"ഹൂ ഹൂ ഏപ്രിൽ ഈസ് ദ ക്രൂ™സ്റ്റ് മന്ദ്...
ഫീഡിം-് ™ി™ാക്സ്...ഹോ ..ഹോ"

ഇടക്ക് മുകളി™ോട്ട് നോക്കി പറഞ്ഞു. "ജാനുവേ! ഞാൻ പഴന്തുണിയായടി!!"

"ആരാ ജാനു?" പ്രേയുഷ ചോദിച്ചു.

"അമ്മയാണ്. ജാനകി. ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചുന്നാളി™െ മരിച്ചുപോയി. അച്ഛനിനി എന്തെങ്കി™ുമൊക്കെയിങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും. മരുന്നു കഴിക്കുന്നി™്™" ശ്യാമേച്ചി പറഞ്ഞു.

അദ്ദേഹം ഇതൊന്നും കേട്ടതായി ഭാവിച്ചി™്™.

" ഫെർമായുടെ ™ാസ്റ്റ് തിയറിയൊരധികപറ്റാണ്.ഹൂ ഹൂ ..വെറും അസംബന്ധം"
" സി.പി രാമസ്വാമി അയ്യർക്ക് കിട്ടേണ്ടത് കിട്ടിയപ്പോൾ സ്ഥ™ം വിട്ടു...ഹ ഹ ഹ"
" കിട്ടൂ.. പണ്ട് മാക്ബത്തെന്നൊരു രാജാവുണ്ടായിരുന്നു.. ജീവിതത്തെ വിഡ്ഢി പറഞ്ഞ കഥയാക്കി മാറ്റിയവൻ ഹൂ ഹൂ "

പിന്നെയദ്ദേഹം മുന്നി™െ തീയി™േക്കെടുത്ത് ചാടാനും എണീറ്റ് എങ്ങോട്ടെക്കെയോ "ടാനും ശ്രമിച്ചു. ഞാനും അയ്യപ്പൻ ചേട്ടനും കൂടി വളരെ പണിപ്പെട്ടാണ് അദ്ദേഹത്തെ ശാന്തനാക്കിയത്.

നേരം നന്നേ പു™ർന്നിട്ടാണ് എ™്™ാവരും മ™യിറങ്ങിയത്. രാമു ദൂരെയുള്ള 'രു മരതത്തിൽ ഞങ്ങളെ നോക്കിയിരുന്നു. മാഷിനെ കാണാഞ്ഞിട്ട് അന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയതാകണം വാനരൻ. വീട്ടിൽ കൊണ്ടാക്കുവാൻ നേരത്തും പ്രേയുഷയുടെ മുഖത്തെ പരിഭവം മാറിയിരുന്നി™്™. കാറിൽ അവൾക്കിഷ്ടമുള്ള കുമാർ സാനുവിന്റെ പാട്ട്. ഏതാനും വരികൾ ഞാനുമേറ്റുപാടി,
🎶 ബസ് ഏക് മേം ഹൂം .. ബസ് ഏക് തും ഹോ..🎶

"കിന്നരിക്കാൻ വരണ്ട. ഇനീപ്പോ നിനക്കും ക™്™ുരുട്ടണമെന്നായിരിക്കും" അവൾ പറഞ്ഞു.

" ഇത് പ്രതീക്ഷയുടെ ക™്™ുരുട്ടൽ കൂടിയാണെങ്കി™ോ പ്രീഷൂ"

"ഫി™ോസഫിയും പുകവ™ിയുമൊക്കെ 'രു വശത്തുകൂടി നടക്കും. ജീവിക്കാൻ നോക്കെന്റെ ചക്കരേ.സിന്ദൂരം പകരുന്ന നാളുകൾക്കായി ഞാനെത്ര കാത്തിരിക്കയാണന്നറ്യോ? വാ എന്തേ™ും കഴിച്ചിട്ടു പോ"

തുടർന്നുള്ള ദിനങ്ങളി™ും മാഷ് തീരെ അസ്വസ്ഥനും ക്ഷീണിതനുമായിരുന്നു. 'രു നാൾ എന്നെക്കണ്ടപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു,
" എന്റെ മനസ്സി™ുള്ള ജ്യോമെട്രിക് ഫി-ർ പൂർത്തിയാകാൻ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾകൂടി മതി. കിട്ടവിന്റെ കാൽക്ക™േഷനനുസരിച്ച് ഇരുന്നൂറ്റി എൺപെത്തെട്ട് ക™്™ുകളാണവശ്യം. ഞാനെണ്ണാറി™്™. ഹീ ഈസ് എ ചൈൽഡ് പ്രൊഡിജി. സെക്കൻഡറി സ്കൂൾ കഴിഞ്ഞാൽ മാസച്ചുസെറ്റ്സി™ോ "ക്സ്ഫോർഡി™ോ അയക്കണം. ഞാൻ ചീനുവിനോട്( ശ്യാമേച്ചി) പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അവൻ ഹാർഡിയേക്കാളും മിടുക്കനാകും.

ആകപ്പാടെയൊരു ശൂന്യത നി™നിൽക്കുന്നു. അതെന്റെ ഹൃദയത്തിൽ, എന്റെ പ്രണയത്തിൽ, എന്റെ തത്വചിന്തകളിൽ, ജീവിതയാത്രയിൽ, എന്തിന് പ്രകൃതിയുടെ അനന്തതയിൽപ്പോ™ും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. കാ™വും പ്രകൃതിയും ചേർന്നൊരുക്കിയ സ്വാധീനത്തിന്റെ ആജ്ഞാനുവർത്തിയായി പ്രവർത്തിക്കാത്ത മാനവനെ സങ്ക™്പിക്കാൻ കഴിയി™്™െന്നെവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. കാ™ത്തിന്റെ -തിക്കനുസൃതമായൊരു തുടർച്ചയാവാമിത്. ആദിമനുഷ്യരി™ൂടെ, പിന്നീട് വന്ന ത™മുറകളി™ൂടെ, എന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ഉന്മാദം പിടിപെട്ട ഈ വയോധികനി™ൂടെ, പിന്നെയന്നി™ൂടെയും കടന്നുപോകുന്ന 'രു പ്രഭാവം.

ഏറെ ക്ഷീണിതനാണെങ്കി™ും കർമ്മനിരതനാകുന്ന മാഷിനെ കണ്ടപ്പോൾ, ഈ പ്രക്രിയ എ™്™ാവരുടെ ജീവിതത്തേയും കാത്തു കിടക്കുന്ന'ന്നാണെന്ന് തോന്നി. ക്രൂശിത മരണങ്ങളിൽ സമാപ്തമാകുന്ന '-ൊ™്-ോഥായി™േക്കുള്ള 'രു പ്രയാണം' എ™്™ാവരുടെ ജീവിതത്തി™ും അനിവാര്യമാണെന്നതും. എന്റേയും, എന്റെ പ്രീഷുവിന്റേയും, ശ്യാമേച്ചിയുടേയും ശരത്തിന്റെയുമൊക്കെ ജീവിതത്തിൽ, സഹനത്തിന്റേയ ഈ ദിനങ്ങൾ സമാ-മിച്ചേക്കാം. 'രു ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പ് ക്രിസ്തുദേവന് മാത്രമാണ് സാധ്യമായിരുന്നതെങ്കി™ും എ™്™ാ മാനവനും, നിന്ദയുടെ, 'റ്റപ്പെട™ിന്റെ, ഉന്മാദത്തിന്റെ 'രു -ൊ™്-ോഥ പ്രാപിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് മനസ്സിൽ അടിയുറച്ച് വിശ്വസിച്ചു.

മനുഷ്യനും പ്രപഞ്ചവും 'ത്തു ചേരുന്ന സം-മഭൂമിയാണോ ഇത്?
ജീവിതത്തി™ൊരിക്കൽ മാത്രം എത്തിച്ചേരേണ്ടവ. അതോ പ്രണയമെന്ന ഭ-തീകതയും ഉന്മാദം എന്ന ആത്മീയതയും സമഞ്ജസ സമ്മേളനം നടത്തുന്ന പ്രശാന്തിയുടെ ത™യോടിടമോ? പ്രത്യാശയുടേയും സമചിത്തതയുടേയും കാൽവരി.

ആത്മീയ പ്രബുദ്ധത നേടിയവർക്ക് മൃത്യൂവിന്റെ ആ-മനത്തെ മുൻകൂട്ടിയറിയുവാൻ കഴിയുമെന്ന് സൈക്യാർട്ടിസ്റ്റായ 'രു സുഹൃത്തു പറഞ്ഞതോർത്തു. മുന്നി™ൂടെ കടന്നു പോയ ദിനങ്ങൾ യാത്രാമോഴിയുടേതായിരിക്കുമെന്ന് 'രിക്ക™ും കരുതിയി™്™. ഏറെ ക്ഷീണിതനായിരുന്നു മാഷ്. തുടരെത്തൂടരെയുള്ള നെഞ്ചു വേദനയേയും അദ്ദേഹം അവ-ണിച്ചു. വീട്ടി™േക്ക് മടങ്ങുവാൻ ശ്യാമേച്ചി ഏറെ നിർബന്ധിച്ചെങ്കി™ും അദ്ദേഹം വഴങ്ങുകയൂണ്ടായി™്™. മകളുടെ കണ്ണി™െ അശ്രുകണങ്ങളെ തുടച്ച്, വാൽസ™്യത്തിന്റെയും സമാശ്വാസത്തിന്റെയും ചുംബനങ്ങൾ അദ്ദേഹം നൽകിയിരിക്കണം. പറഞ്ഞുപോയ ഏതാനും കുത്തുവാക്കുകൾക്ക് മാപ്പുകൊടുക്കാൻ തക്ക ഹൃദയ വിശാ™തയുണ്ടായിരുന്ന ആളായിരുന്ന™്™ോ മാഷ്.

സങ്കടത്തിന്റെയും മൂകതയുടേയും ഏതാനും ദിനങ്ങൾക്കു ശേഷം പെട്ടെന്നൊരുനാൾ അദ്ദേഹത്തെ സന്തോഷവാനായി കണ്ടു. സ്വതന്ത്രമായ മനസ്സോടെ മാഷ് പ്രഭാതത്തി™െ വെള്ളമേഘങ്ങളെ നോക്കി നിന്നു. പാറി പറക്കുന്ന ശ™ഭങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. എന്തോ അന്നും, പ്രേയുഷയേയും കൂട്ടിവരണമെന്നെനിക്ക് തോന്നി.

ആത്മീയചിന്തകളെ മനസ്സിൽ താ™ോ™ിക്കുന്നുണ്ടെങ്കി™ും ഉന്മാദം പിടിപെട്ട 'രു വയോധികന്റെ ചെയ്തികളെ പിന്തുടരാൻ എനിക്ക് സാധിക്കി™്™ എന്ന ഉത്തമ ബോധം ഞാൻ കൈവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ™ക്ഷ്യത്തി™െത്താൻ ക്രമമായൊരു കാൽവയ്പ്പാണവശ്യമെന്നെനിക്കറിയാം. കറുത്തിരുണ്ട തത്വചിന്തകളുടേയും ഭ്രാന്തിന്റേയും മൃത്യുവിന്റേയും അതിപ്രസരണത്തിൽ, മനസ്സിന്റെ പ്രക്ഷുബ്ദ്ധമായ അവസ്ഥയെ മറികടക്കുവാൻ, എന്റെ പ്രീഷുവിന്റെ ആ™ിം-നവും സ്നേഹവുമി™്™ാതെ എനിക്കാവി™്™ എന്ന യാഥാർത്ഥ്യത്തോട് ഞാൻ ഇതിനോടകം പരിചയപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്റെ മുന്നിൽ ഇനിയും കാ™ം ബാക്കിയുണ്ട്. പ്രയാണമാരംഭിക്കുന്നതിന് മുൻപ് പ്രണയത്തിന്റെ, ഭ-തീകമായ കെട്ടിപ്പടുക്ക™ിന്റെ, പടയോട്ടങ്ങളുടെ, അധിനിവേശങ്ങളുടെ 'രു യു-ം ഞാൻ താണ്ടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

മ™യുടെ താഴെയെത്തിയപ്പോൾ തന്നെ ഏറെ വൈകിയിരുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ മൂകതയേയും എന്നി™െ അശുഭാപ്തി വിശ്വാസത്തേയും ഞാൻ 'രു പോ™െ ഭയപ്പെട്ടു. ഭീതിയും സങ്കടവും നിറഞ്ഞു നിന്നു. സമയമേറെ വൈകിയിരുന്നതിനാൽ, പ്രേയുഷയുടെ കൈയും പിടിച്ച്, സഹസ്രാബ്ധങ്ങൾക്കുമക™െ ശി™ായു-മനുഷ്യർ സഞ്ചരിച്ച പ്രാപഞ്ചിക സത്യത്തിന്റെ പാതയി™ൂടെ "ടി. മ™ക്കുമുകളി™െത്തിയപ്പോൾ, പാവം പ്രേയുഷ നന്നേ ക്ഷീണിച്ച് കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവിടെ മനോഹരമായ 'രു 'വൃത്തത്തി™െ ഹെക്സ-ൺ' രൂപപ്പെട്ട് വന്നിട്ടുണ്ട്. അതു മുഴുവിപ്പിക്കാൻ 'ന്നോ രണ്ടോ ക™്™ുകൾ കൂടി വേണമായിരിന്നു. ക™്™ുകളുടെ സ്ഥാനത്ത്, 'രു ക™്™ിൽ മുഖമമർത്തി മാഷ് മരിച്ചു കിടന്നു. ശ്യാമേച്ചി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരത്തിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. പ്രേയുഷയും ഏറെ നേരം വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു. ജ്യോമീതീയ രൂപത്തിന്റെ പരിപൂർണ്ണത കാണാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയം നി�™ച്ചു പോരിരുന്നിരിക്കാം. ആദിമ മനുഷ്യൻ അവശേഷിപ്പിച്ച �™ിഖിതം പോ�™െ ഏതാനും രക്തകണങ്ങൾ ക�™്�™ുകളിൽ പടർന്നു കിടന്നു. കാ�™വുമായി ഉടമ്പടിയി�™േർപ്പെട്ട, കടമകളെ മനസ്സി�™േറ്റിയ, ഉന്മാദം പിടിച്ച �'രു ഏകാന്ത പഥികന്റെ ശേഷിപ്പുകളാണവയെന്ന് തോന്നി. രാമു �'രു ക�™്�™ിനു മുകളിൽ മാഷിന്റെ ശരീരത്തെ നോക്കിയിരുന്നു. രാമുവിനും നാണുവിനും അദ്ദേഹത്തെ നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഞങ്ങൾക്ക�™്�™ാവർക്കും. മാധവൻ മാഷിൽ നിന്നു നേടേണ്ടതായ അറിവിന്റെ �'രംശം പോ�™ും നേടാനായി�™്�™െന്ന നഷ്ടബോധം മനസ്സിനെ അ�™ട്ടുന്നു. ഉന്മാദവുമായി എങ്ങനെ സഖ്യത്തി�™േർപ്പെടണമെന്ന മനുഷ്യനജ്ഞാതമായ ആ അറിവിനെ ക്കുറിച്ചും.

അയ്യപ്പൻ ചേട്ടനും, കിട്ടുവും പ്രതാപേട്ടനും �"ടിക്കിതച്ചെത്തി. ഇരുട്ടു വീഴാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങൾ കണ്ണുചിമ്മി. ദൂരെയക�™െ തിരുവനന്തപുരം ന�-രത്തിന്റെ പ്രഭാ വ�™യം കാണാം. ഞങ്ങളേതോ അന്യ�-്രഹത്തിൽ, ആകാശ�-ം�-യുടെ ഹൃദയത്തെ തൊട്ടുരുമ്മി നിൽക്കുന്നതുപോ�™െ.

അയ്യപ്പേട്ടനും പ്രാതാപേട്ടനും ഞാനും കൂടി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചേതനയറ്റ ശരീരവുമായി മ�™യിറങ്ങി. തകർന്ന ഹൃദയവുമായി ശ്യാമേച്ചിയും കിട്ടുവും പുറകെ നടന്നു വന്നു. ഭീതിയും സങ്കടവും നിറഞ്ഞ് കരഞ്ഞു ക�™ങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ, കരുത�™ും സ്നേഹ വായ്പുമായി പ്രേയുഷ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. ഞാൻ മാഷിന്റെ കാ�™ടികളെ പിന്തുടരുമോയെന്ന് അവളി�™െ തത്വചിന്തക, അ�™്�™െങ്കിൽ തത്വചിന്തകയി�™െ പെൺഹൃദയം വ്യാകു�™പ്പെട്ടിരിക്കണം.

ഇവ ഞാനെന്ന ചിന്തകന്റെ വാക്കുകൾ...

********************************************