Panalig

A pure filipino/tagalog poem i wrote for and to comfort a friend DEDICATED TO: Aivan Monceller

Panalig

minsan mahirap ang buhay
natatakot tyo mahiwalay
minsan natatapilok tyo
nagkakamali at hindi umaasenso
nalulungkot, nanghihina
at nawawalan ng kasama

nakakasakit sa puso
sumama bigla ang mundo mo
minsan hindi ka na makatawa
feeling mo parati kang magisa

hindi ka na makangiti
hindi ka mapakali
sa mga problema na dumadaan
pero wag mo itong kalimutan
nandito lang kami mga kaibigan mo
kung hindi pa sapat ito
nandito ako parati para syo
nagiisip,nagaalanganan
kung oki ka lang

hindi ka nagiisa magpakilanman
kasi nandito lang ako sa tabi mo
kahit na hindi kita matulungan
mahulog ka man ako huhuli syo
meron pang pagasa
hindi ka na nagiisa
kaya ngiti na noh
dahil nandito lang ako
at pangako ko
magpakilanman magkaibigan tayo

hindi mawawala ako
kahit na mapasama man ang buong mundo
nandito parin ako sa tabi mo

nakabukas ang pinto
hindi mo na kailangan kumatok
pagkailangan mo ng kasma nandito lang ako
pagfeeling mo gusto mo umiyak
at hindi ka na makatayo
aalagaan kita
dahil kaibigan kita
dahil pinangako ko
na nandito ako parati para sayo